Dava Konusu Yönetmeliğin Veteriner Hekimler İçin Hizmet İçi Eğitim Koşulu Hakkında Danıştay Kararı
📜 Danıştay Karar Künyesi
İdare Dava Daireleri Kurulu – 2021/371 – 2021/3118 – 16.12.2021
🔎 Karar Özeti
Hayvan Hastaneleri Yönetmeliği Veteriner Hekimler İçin Hizmet İçi Eğitim Koşulu Hakkında Danıştay Kararı
Karar İçeriği
T.C. D A N I Ş T A Y İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU Esas No : 2021/371 Karar No : 2021/3118 TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … VEKİLİ : Av. … KARŞI TARAF (DAVALI) : … Bakanlığı VEKİLİ : Hukuk Müşaviri … İSTEMİN KONUSU : Danıştay Onuncu Dairesinin 18/06/2020 tarih ve E:2016/15895, K:2020/2156 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir. YARGILAMA SÜRECİ : Dava konusu istem: 21/12/2011 tarih ve 28149 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Hayvan Hastaneleri Yönetmeliği’nin 6. maddesinin 1. fıkrasının (d) bendi ile 12. maddesinin 1. ve 2. fıkrasının iptali istenilmiştir. Daire kararının özeti: Danıştay Onuncu Dairesinin 18/06/2020 tarih ve E:2016/15895, K:2020/2156 sayılı kararıyla; 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki Sağlığı, Gıda ve Yem Kanunu’nun 11. maddesi ile 13. maddesinin 1. fıkrası ve 6343 sayılı Veteriner Hekimliği Mesleğinin İcrasına, Türk Veteriner Hekimleri Birliği ile Odalarının Teşekkül Tarzına ve Göreceği İşlere Dair Kanun’un 8. maddesinde yer alan hükümler belirtilerek; Dava Konusu Yönetmeliğin 6. maddesinin 1. fıkrasının (d) bendi yönünden; Anılan maddenin, 08/07/2019 tarih ve 30825 1. Mükerrer sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Hayvan Hastaneleri Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik’in 3. maddesiyle değiştirildiği ve 1. fıkrasında, hastane kurma izni alan gerçek ve tüzel kişilerin, Bakanlıktan ruhsat alabilmek için sunmaları gereken belgeler arasında hizmet içi eğitim belgesinin sayılmadığı, dolayısıyla davanın, Yönetmeliğin 6. maddesinin 1. fıkrasının (d) bendi yönünden konusuz kaldığı; Yönetmeliğin 12. maddesinin 1. ve 2. fıkraları yönünden; 5996 sayılı Kanun’un 11. maddesinde, hayvan hastanelerinin, davalı Bakanlıktan onay almak ve istenen kayıtları tutmakla yükümlü olduğu, davalı idareye, bu kuralın uygulanmasına ait usul ve esasları yönetmelikle belirlemek yetkisi ve görevi verildiği; Bu kapsamda davalı idarenin, gerçek ve tüzel kişiler tarafından kurulan hayvan hastanelerinin sahip olması gereken asgari teknik ve sağlık şartları ile açılma, çalışma ve denetlenmesine ilişkin usul ve esasları düzenlemek yetkisinin bulunduğu; Dava konusu Yönetmeliğin 4. maddesinin 1. fıkrasının, dava konusu işlem tarihinde yürürlükte olan (h) bendinde, hizmet içi eğitim belgesinin, hayvan hastanelerinde görev alacak olan veteriner hekimlerin, bölge veteriner hekimler odaları tarafından yapılan bilgilendirme eğitimine katılması suretiyle aldıkları belge olarak tanımlanmış iken, 08/07/2019 tarih ve 30825 1. Mükerrer sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Hayvan Hastaneleri Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik’in 1. maddesiyle anılan bent yürürlükten kaldırılmış ise de, Yönetmeliğin 12. maddesinde, hayvan hastanelerinde görev alacak veteriner hekimlerin, konuları Türk Veteriner Hekimleri Birliği ile Bakanlık tarafından belirlenecek Türk Veteriner Hekimleri Birliği tarafından yapılacak olan hizmet içi eğitim programına katılıp, belge almak zorunda oldukları, hastanede çalışan veteriner hekimlerin, yeni gelişmelere paralel olarak mesleki ve teknik bilgilerinin artırılması amacıyla Bakanlık ve bölge veteriner hekimler odası tarafından düzenlenen hizmet içi eğitime katılmakla yükümlü oldukları, verilecek konularla ilgili daha önce eğitim almış olanların, belgelemek kaydı ile bu eğitimlere katılmayabilecekleri hususlarının düzenlendiği; Dava konusu düzenleme ile veteriner hekim statüsü elde edilebilmesi için bir ek koşul getirilmesinin söz konusu olmadığı, veteriner hekimlerin mesleki bilgisinin ve verimliliğinin artırılması, uygulamadaki ve görevle ilgili aksaklıkların varsa eksikliklerin giderilmesi, yetkili makamların denetimi sırasında mevzuat hükümlerine uymayan unsurların, idari yaptırımların uygulanması konusunda bilgilendirme yapma amaçlı hizmet içi eğitim programına katılmanın sağlanmasının istenildiği, bir veteriner hekimin hayvan hastanelerinde çalışabilmesinin herhangi bir yeterlilik kriterine bağlanmadığı, nitekim hizmet içi eğitimin bölge veteriner hekimler odaları tarafından düzenlendiği de dikkate alındığında Yönetmeliğin 12. maddesinin 1. ve 2. fıkralarında hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle; -Dava konusu Yönetmeliğin 6. maddesinin 1. fıkrasının (d) bendi hakkında karar verilmesine yer olmadığına, -Yönetmeliğin 12. maddesinin 1 ve 2. fıkraları yönünden ise davanın reddine karar verilmiştir. TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, dava konusu düzenlemeler ile hayvan hastanelerinde çalışacakların veteriner hekim olmalarının yanında hizmet içi eğitim koşulu aranmasının üst hukuk normlarına aykırı olduğu, idareye bu konuda belirleme yapma ve sınırlama yetkisi verilmediği, veteriner hekimlerin mesleklerini yürütme hak ve yetkilerini sınırlayan düzenlemelerin çalışma hürriyetini ihlal ettiği ileri sürülmektedir. KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, Danıştay Onuncu Dairesince verilen kararın usul ve hukuka uygun bulunduğu ve temyiz dilekçesinde öne sürülen nedenlerin, kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığı belirtilerek temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır. DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’UN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile Daire kararının onanması gerektiği düşünülmektedir. TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü: HUKUKİ DEĞERLENDİRME: Danıştay dava dairelerinin nihai kararlarının temyizen incelenerek bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan; “a) Görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması, b) Hukuka aykırı karar verilmesi, c)Usul hükümlerinin uygulanmasında kararı etkileyebilecek nitelikte hata veya eksikliklerin bulunması” sebeplerinden birinin varlığı hâlinde mümkündür. Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir. KARAR SONUCU: Açıklanan nedenlerle; 1. Davacının temyiz isteminin reddine, 2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle kısmen reddine, kısmen dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına ilişkin Danıştay Onuncu Dairesinin 18/06/2020 tarih ve E:2016/15895, K:2020/2156 sayılı kararının ONANMASINA, 3. Kesin olarak, 16/12/2021 tarihinde, karar verilmesine ilişkin kısım yönünden oybirliği, davanın reddine ilişkin kısım yönünden ise oyçokluğu ile karar verildi. KARŞI OY X- 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki Sağlığı, Gıda ve Yem Kanunu’nun 11. maddesinde; “(1) Bu Kanun kapsamında faaliyet gösteren muayenehane, klinik, poliklinik, hayvan hastanesi, ev ve süs hayvanı satış yerleri, hayvan eğitim ve barınma yerleri, otel hizmeti veren hayvan bakımevleri, hayvan pazar ve borsaları, damızlık kümes ve kuluçkahaneler, hayvan hastalıkları teşhis, analiz ve üretim laboratuvarları ile deney hayvanı üretici ve tedarikçileri Bakanlıktan onay almak ve istenen kayıtları tutmakla yükümlüdür. (2) Birinci fıkra kapsamındaki muayenehane, klinik ve polikliniklerin açılması için yalnızca veteriner hekimlere onay verilir. (3) Bu maddenin uygulanması ile ilgili usul ve esaslar Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelik ile belirlenir.” hükmüne yer verilmiştir. Anılan hükme dayanılarak hazırlanan ve 21/12/2011 tarih ve 28149 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Hayvan Hastaneleri Yönetmeliği’nin “Eğitim” başlıklı dava konusu 12. maddesinin 1. fıkrasında; hastanede görev alacak veteriner hekimlerin, konuları Türk Veteriner Hekimleri Birliği ile Bakanlık tarafından belirlenecek ve Türk Veteriner Hekimleri Birliği tarafından yapılacak olan hizmet içi eğitim programına katılıp, belge almak zorunda oldukları, 2. fıkrasında ise; hastanede çalışan veteriner hekimlerin, yeni gelişmelere paralel olarak mesleki ve teknik bilgilerinin artırılması amacıyla Bakanlık ve bölge veteriner hekimler odası tarafından düzenlenen hizmet içi eğitime katılmakla yükümlü oldukları, verilecek konularla ilgili daha önce eğitim almış olanların, belgelemek kaydı ile bu eğitimlere katılmayabilecekleri kurala bağlanmıştır. Yukarıda aktarılan mevzuata bakıldığında, 5996 sayılı Kanun’da davalı Bakanlıkça yönetmelik ile düzenleme yapılabilecek alanın açıkça belirlendiği ve dava konusu Yönetmeliğin 12. maddesinde öngörüldüğü şekilde hayvan hastanelerinde görev alacak veteriner hekimler için ayrıca bir hizmet içi eğitim öngörülmediği gibi davalı idareye de bu konuda yetki verilmediği anlaşıldığından, Yönetmeliğin 12. maddesinin dava konusu 1. ve 2. fıkralarının dayanağı üst hukuk normu olan 5996 sayılı Kanun’a aykırı olduğu sonucuna varılmıştır. Diğer yandan, 6343 sayılı Veteriner Hekimliği Mesleğinin İcrasına, Türk Veteriner Hekimleri Birliği ile Odalarının Teşekkül Tarzına ve Göreceği İşlere Dair Kanun’da da davalı idareye veya Türk Veteriner Hekimleri Birliğine veteriner hekimlere verilecek hizmet içi eğitim konusunda herhangi bir yetkinin de verilmediği görülmektedir. Bu durumda, davacının temyiz isteminin kısmen kabulü ile temyize konu Daire kararının davanın reddine ilişkin kısmının bozulması gerektiği oyuyla karara katılmıyoruz.Paylaş:
