📜 Danıştay Karar Künyesi

4. Daire – 2023/3471 – 2023/3304 – 06.06.2023

---

🔎 Karar Özeti

Web sayfaları üzerinden sunulan ticari faaliyetlerin işyeri olarak kabul edilmesi ve vergi kesintisinde hukuka aykırılık bulunmaması yönünde Bölge İdare Mahkemesi kararı temyizen incelenmiş ve ONANMIŞTIR.

---

Karar İçeriği

T.C. D A N I Ş T A Y DÖRDÜNCÜ DAİRE Esas No : 2023/3471 Karar No : 2023/3304 TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … ve Satış Ticaret Anonim Şirketi VEKİLİ : Av. … KARŞI TARAF (DAVALI) : .. Vergi Dairesi Başkanlığı VEKİLİ : Av. … İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir. YARGILAMA SÜRECİ : Dava konusu istem: Davacı şirket tarafından ihtirazi kayıtla verilen 2021/4 dönemi muhtasar beyannamesine istinaden tahakkuk eden kurum (stopaj) vergisinin 3.171.899,90 TL’lik kısmının iptali ile ödenen tutarın ödeme tarihinden itibaren hesaplanacak tecil faiziyle birlikte iadesi istenilmiştir. Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Danıştay bozma kararı üzerine Bölge İdare Mahkemesinin temyize konu kararıyla; bozma kararına uyularak, yurt dışında mukim şirketler tarafından Türkiye’deki müşterilere verilen reklam hizmetlerine ilişkin ticari faaliyetlerin asli ve önemli kısmının ya da tamamının bu web sayfaları üzerinden yürütüldüğü, hatta web sayfaları vasıtasıyla yürütülen bu faaliyetin, ticari faaliyetin asli fonksiyonlarını oluşturduğu, dolayısıyla ilgili web sayfalarının “ticari faaliyetin icrasına tahsis edilen veya bu faaliyetlerde kullanılan yer” yani işyeri olarak kabulü gerektiği sonucuna ulaşıldığından, yurt dışında mukim şirketlere gerçekleştirilen ödemeler üzerinden yapılan vergi kesintisinde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir. TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Dava konusu işlemde müvekkili şirketçe hizmet alınan yurt dışında mukim şirketlerin dar mükellef olduğu, dar mükelleflerin elde ettiği ticari kazancın Türkiye’de vergilendirilebilmesi için çifte vergilendirmeyi önleme anlaşmalarında tanımlanan işyeri kavramına uygun bir işyeri olması gerektiği, temyize konu kararda işyeri kavramının unsurlarına dair yapılan tanımların ve değerlendirmelerin uluslararası vergi hukuku kuralları ve enformatik bilimin esasları ile bağdaşmadığı, internet sitelerinin işyeri olarak kabulünün hukuken mümkün olmadığı, reklam hizmetlerinden Türkiye’de yararlanılması nedeniyle Türkiye’nin vergilendirme yetkisinin bulunduğunu söylemenin teknik olarak son derece güç olduğu, zira internet sitelerine dünyanın her yerindeki Türk kullanıcılar tarafından erişilebildiği, temyize konu kararda benimsenen işyeri tanımının Anayasa’da belirtilen verginin kanunilik ilkesini ihlal ettiği, kararın hukuka aykırı olduğu ve bozulması gerektiği ileri sürülmektedir. KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir. TETKİK HÂKİMİ : … DÜŞÜNCESİ : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar Danıştay bozma kararı esas alınarak verilen mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir. TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 17. maddesinin 2. fıkrası uyarınca duruşma istemi yerinde görülmeyerek işin gereği görüşüldü: İNCELEME VE GEREKÇE : Bölge İdare Mahkemesi kararlarının Danıştay tarafından bozulması halinde, Bölge İdare Mahkemesince bozmaya ilişkin kararlar üzerine yeniden verilen kararlara karşı yapılan temyiz başvuruları, bozma kararındaki esaslara uyulup uyulmadığı yönünden incelenebilecektir. Temyiz istemine konu kararın Danıştay Dördüncü Dairesinin 23/11/2022 tarih ve E:2022/5466, K:2022/6660 sayılı kararındaki esaslar doğrultusunda verildiği anlaşıldığından, temyiz konusu karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir. KARAR SONUCU : Açıklanan nedenlerle; 1. Temyiz isteminin reddine, 2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA, 3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına, 4. 492 sayılı Harçlar Kanunu’na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, … TL maktu karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına, 5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 06/06/2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.